The attitude of a lover.

We have seen many attitude of the bhaktas. People can see God as a love/ lover too. Manikkavasakar was one such person, he saw his god like that. He assumed an attitude of a maiden and sang many songs withthe attitude of a lover. The alwars also composed many with that attitude.

Maha kavi Bharati was essentially a poet. He also had flashes of gnana and sang quite a few songs in that state. He saw godhood as Shakti and as Kannan. He saw Kannan as the mother, a father, a child, a teacher and the servent. Later, he saw him as his lover and started writing songs in that attitude.
At first, he says, that his mind became as restless as a lamp kept outside in the wind. He felt like a caged bird, his mind started disliking all that he used to like....

தூண்டிற் புழுவினைப்போல் - வெளியே

சுடர் விளக்கினைப்போல்

நீண்ட பொழுதாக - எனது

நெஞ்சம் துடித்ததடீ

கூண்டுக்கிளியினை போல் - தனிமை

கொண்டு மிகவும் நொந்தேன்

வேண்டும் பொருளை எல்லாம்-

மனது வெறுத்து விட்டதடீ.........

tūṇṭiṟ puḻuviṉaippōl - veḷiyē
cuṭar viḷakkiṉaippōl
nīṇṭa poḻutāka - eṉatu
neñcam tuṭittataṭī
kūṇṭukkiḷiyiṉai pōl - taṉimai
koṇṭu mikavum nontēṉ
vēṇṭum poruḷai ellām-
maṉatu veṟuttu viṭṭataṭī.........

Suddenly one day, he realises what the problem was. Someone had touched his inner mind....

கனவு கண்டதிலே - ஒரு நாள்

கண்ணுக்கு தோன்றாமல்

இனம் விளங்கவில்லை - எவனோ

என்னகம் தொட்டுவிட்டான்....

kaṉavu kaṇṭatilē - oru nāḷ
kaṇṇukku tōṉṟāmal
iṉam viḷaṅkavillai - evaṉō
eṉṉakam toṭṭuviṭṭāṉ....

As I dreamt , one day
unknowingly someone touched my heart
I just could not
fathom the feelings....

He wonders who that could be...

எண்ணி எண்ணி பார்த்தேன்: - அவன்தான்

யாரெனச் சிந்தை செய்தேன்

கண்ணன் திருவுருவம் - அங்ஙனே

கண்ணின் முன் நின்றதடீ!

eṇṇi eṇṇi pārttēṉ: - avaṉtāṉ
yāreṉac cintai ceytēṉ
kaṇṇaṉ tiruvuruvam - aṅṅaṉē
kaṇṇiṉ muṉ niṉṟataṭī!

I kept thinking who that could be
wondering whose face it was
then I found it! A shape floats
in front of my eyes and that belongs kannan.

Then he realises that it is all kannan's doings. Whether he is sleep or awake only the thought of Kannan remains.

.....நானும் பல தினங்கள் பொறுத்திருந்தேன் - இது

நாளுக்கு நாள் அதிகமாகிவிட்டதே

கூன னொருவன் வந்திந் நாணி பின்னலைக்

கொண்டை மலர் சிதற நின்றிழுத்தும்....

.....nāṉum pala tiṉaṅkaḷ poṟuttiruntēṉ - itu
nāḷukku nāḷ atikamākiviṭṭatē
kūṉa ṉoruvaṉ vantin nāṇi piṉṉalaik
koṇṭai malar citaṟa niṉṟiḻuttum....

… I bore it with patience for a long time
but this keeps increasing day by day
a hunch back comes along and pulls
my hair so that the flowers scatter …..

The problem becomes acute! Listening to his stories one loses one's sleep! He starts searching for Kannan every where, even in the forest!

.....திக்குத்தெரியாத காட்டில்- உனைத்

தேடித் தேடி இளைத்தேனே!...

....tikkutteriyāta kāṭṭil- uṉait
tēṭit tēṭi iḷaittēṉē!...

...in the forest where even directions are lost
I keep searching for you in vain....

A hunter comes across this 'maiden' and longs for her. Bharati turns down the advances.

"அண்ணா உனதடியில் வீழ்வேன் - எனை

அஞ்சக்கொடுமை சொல்ல வேண்டா - பிறன்

கண்ணலஞ் செய்துவிட்ட பெண்ணே - எந்தன்

கண்ணற் பார்த்திடவுந் தகுமோ?”

"aṇṇā uṉataṭiyil vīḻvēṉ - eṉai
añcakkoṭumai colla vēṇṭā - piṟaṉ
kaṇṇalañ ceytuviṭṭa peṇṇē - entaṉ
kaṇṇaṟ pārttiṭavun takumō?”

oh brother, I shall fall at your feet
dont utter words that frighten me
when someone else has married a girl
can kannan even look at them?

But the hunter is insistent. Bharati swoons crying "kanna". When he awakes he sees no one!

Then he sends someone to gain the intelligence report as to what is in Kannan's mind.....

கண்ணன் மனநிலையைத் - தங்கமே தங்கம்

கண்டு வர வேணுமடி தங்கமே தங்கம்

kaṇṇaṉ maṉanilaiyait - taṅkamē taṅkam
kaṇṭu vara vēṇumaṭi taṅkamē taṅkam

“oh dear please find out what is in the mind of kannan”

“நேர முழுவதிலுமப் பாவி தன்னையே - உள்ளம்

நினைத்து மறுகுதடி தங்கமே தங்கம்

தீர ஒரு சொலின்று கேட்டு வந்திட்டால் - பின்பு

தெய்வம் இருக்குதடி தங்கமே தங்கம்"

“nēra muḻuvatilumap pāvi taṉṉaiyē - uḷḷam
niṉaittu maṟukutaṭi taṅkamē taṅkam
tīra oru coliṉṟu kēṭṭu vantiṭṭāl - piṉpu
teyvam irukkutaṭi taṅkamē taṅkam"

“oh dear, through out the day
the mind keeps pining for him
if you can ascertain what he really thinks
then I shall leave it to God to take care”

Thus in vexation he almost gives up hopes!

When a person pines like this, can he forget the face of Kannan? But even that happens! Now he blames himself...

"கண்கள் புரிந்துவிட்ட பாவம் -உயிர்க்

கண்ணனுரு மறக்கலாச்சு!

பெண்களினிடத்திலிது போலே - ஒரு

பேதையை முன்புகண்ட துண்டோ?”

"kaṇkaḷ purintuviṭṭa pāvam -uyirk
kaṇṇaṉuru maṟakkalāccu!
peṇkaḷiṉiṭattilitu pōlē - oru
pētaiyai muṉpukaṇṭa tuṇṭō?”

The eyes committed sin and hence
Dear kannan's face was forgotten!
Have you ever seen such a dunce
Among the women of this world?

Well loves knows no rhymes or reasons! Bharati brings in full the essence of such attitude. Read the original passages for the full story!